#GreekGirlsCan♀️💪
Γεια σας! Ονομάζομαι Μαρία Νικολοπούλου και είμαι η δημιουργός της καμπάνιας Greek Girls Can.
Προτού ξεκινήσω θα ήθελα να σας ευχαριστήσω όλους πολύ για τις ερωτήσεις που μου στείλετε όταν ανακοίνωσα ότι θα κάνω την συνέντευξη. Έχω χωρίσει το post σε δύο μέρη part 1 και part 2 καθώς οι ερωτήσεις ήταν πάρα πολλές και ευτυχώς δεν χρειάστηκε να κάνω η ίδια συνέντευξη στον εαυτό μου😅
Στο part 1 θα βρείτε τις προσωπικές ερωτήσεις και στο part 2 οτιδήποτε έχει να κάνει με το Greek Girls Can, την ιδέα πίσω από αυτό και άλλες πολλές λεπτομέρειες για το τι είναι, τι πρεσβεύει κλπ.
Και πάλι ένα τεράστιο ευχαριστώ σε όλους για την συμμετοχή και την υποστήριξη σε όλο αυτό.
Είμαι 29 χρονών και τα τελευταία χρόνια ζω και εργάζομαι στην Αγγλία.
Έχω κάνει σπουδές Performing Arts με εξειδίκευση στη χορογραφία και μεταπτυχιακό στην εκπαίδευση του χορού. Δουλεύω σαν δασκάλα χορού σχεδόν 7 χρόνια τώρα και τα τελευταία 3 χρόνια (on and off ανάλογα το χρόνο μου) κάνω μια έρευνα πάνω στην κινησιολογία.
Έχω υπάρξει αθλήτρια cheerleading και πλέον είμαι προπονήτρια level 4 της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας cheerleading IASF.
Επίσης είμαι αθλήτρια του rugby league και προπονήτρια level 1 του RLEF.
-Τι αθλήματα έχεις κάνει?
-Έχω κάνει πολλά αθλήματα γενικά.. ξεκίνησα με στίβο όταν ήμουν 5 χρονών, μετά έκανα ρυθμική γυμναστική, έχω κάνει tae kwon do και διάφορα άλλα. Λατρεύω το crossfit με το οποίο ασχολήθηκα πρώτη φορά το 2012 και κατάλαβα αμέσως ότι μου ταιριάζει. Η μεγάλη μου αγάπη εκτός από το χορό είναι το ραγκμπι.
-Ποιο είδος χορού προτιμάς?
-Όλα τα είδη χορού μου αρέσουν και πάντα είμαι ανοιχτή να δοκιμάσω κάτι καινούργιο. Βέβαια έχω μια ιδιαίτερη αγάπη στο σύγχρονο και στο lyrical jazz. Θα έλεγα ότι μου ταιριάζουν καλύτερα και με εμπνέουν περισσότερο.
-Σαν προπονήτρια ή χορογράφος έχεις αγαπημένους μαθητές?
-Δεν μπορώ να πω ότι έχω αγαπημένους μαθητές. Τελείως ειλικρινά θα πω ότι ναι ξεχωρίζω κάποιους μαθητές κατά τη διάρκεια του μαθήματος είτε γιατί έχουν αξιοσημείωτη τεχνική, είτε γιατί προσπαθούν πολύ... έχουν πείσμα, είτε γιατί το αγαπάνε πολύ και όταν το βλέπω αυτό το εκτιμώ πολυ. Όπως και να έχει η συμπεριφορά μου είναι ίδια προς όλους. Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει ισότητα και ισορροπία στην αίθουσα και πόσο μάλλον αυτό να ξεκινάει από τον δάσκαλο.
-Πώς από το χορό ασχολήθηκες με το rugby?
-Λοιπόν αυτή είναι μια ερώτηση που δέχομαι πάρα πολύ συχνά από τον κόσμο..
Η απάντηση είναι πολύ απλή.. Μου άρεσε και το έκανα! Μου αρέσει να κάνω διαφορετικά πραγματικά και να δοκιμάζω τον εαυτό μου. Πιστεύω ότι πρέπει να είμαστε πολύπλευροι και να έχουμε εναλλαγές στη καθημερινότητα μας αλλιώς η ζωή θα ήταν κάπως βαρετή, έτσι δεν είναι? Παρόλαυτά το ράγκμπι και ο χορός έχουν πάρα πολλά κοινά στοιχεία (θα γράψω κάποια στιγμή ένα σχετικό άρθρο γι'αυτό). Τουλάχιστον εμένα και τα δύο με βοηθάνε να ηρεμήσω να παραμείνω συγκεντρωμένη και να εκτονώσω την ενέργεια μου.
-Τι σημαίνει το rugby για σένα? Σε ποίες ομάδες έχεις παίξει?
-Το rugby αποτελεί ένα πολύ σημαντικό κομμάτι για μένα. Ασχολούμαι από το 2018 και μπορώ να πω οτι με βοήθησε απίστευτα σε μια πολύ δύσκολη στιγμή της ζωής μου. Μαθαίνεις πολλά μέσα από αυτό το παιχνίδι! Το rugby είναι ένα δύσκολο άθλημα κυρίως γιατι έρχεσαι αντιμέτωπος με τον εαυτό σου πρώτα και μετά με οποιοδήποτε άλλο, επίσης απαιτεί πολλά και διαφορετικά skills... εξαρτάται βέβαια σε ποια θέση παίζεις και για ποια ομάδα παίζεις.
Ξεκίνησα rugby στη Ρόδο στην ομάδα Rhodes Knights Rugby League, αργότερα μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω μια προπόνηση στην Αγγλία στην ομάδα Castleford Tigers και εκεί ήρθε και η πρόταση για να μπω στην ομάδα. Δεν αποδέχτηκα αμέσως την πρόταση καθώς ήταν τεράστιο βήμα για μένα να παίξω σε μια ομάδα super league, να αλλάξω χώρα, να αφήσω τη δουλειά μου και οτι συνεπάγεται αυτό. Ήταν ουσιαστικά μια τελείως καινούργια ζωή. Μετά από πολύ σκέψη και συγκυρίες που βοήθησαν σε αυτό αποδέχτηκα τη πρόταση μετακόμισα στην Αγγλία, ξεκινησα προετοιμασία για τη σεζόν και παράλληλα έπαιζα στο winter league σε χαμηλότερη κατηγορία στην ομάδα Dewsbury moor ladies.
-Πώς είναι να είσαι σε μια ομάδα Super League?
-Είναι δοκιμασία και για το σώμα και για το μυαλό! Πρέπει να είσαι απόλυτα τυπικός στο πρόγραμμα των προπονήσεων, οι οποίες είναι καθημερινές. Έχεις συγκεκριμένο πλάνο και υπάρχει συνεχόμενο feedback. Πρέπει να είσαι πολύ τυπικός και πάντα στην ώρα σου στα meetings της ομάδας στα οποία δέχεσαι τη κριτική ανάλογα με το πώς έχεις αποδώσει αλλά και να αντιλαμβάνεσαι τις τεχνικές με τις οποίες γίνεται το πλάνο για τον αγώνα κάθε βδομάδα. Φυσικά υπάρχει και το social κομμάτι το οποίο είναι να βρεις σπόνσορες που θα πληρώνουν αυτά που χρειάζεται για την εμφάνιση σου και διάφορα έξοδα καθώς και να έρχεσαι σε επαφή μαζί τους ώστε να τους ενημερώνεις για τους αγώνες. Η κύρια δυσκολία για εμένα τουλάχιστον ήταν ο ψυχολογικός παράγοντας. Αν και το fitness level μου ήταν αρκετά δυνατό είχα να δουλέψω πολύ την τεχνική μου αφού ουσιαστικά πριν πάω εκεί είχα 1,5 χρόνο που έπαιζα rugby και αυτό όχι κάθε μέρα. Έπρεπε λοιπόν να δουλέψω και να φτάσω παίκτριες που διεκδικούν τίτλους των καλύτερων παικτών rugby στη super league, που παίζουν για εθνική Αγγλίας και που έχουν τεράστια εμπειρία. Είμαι τρομερά ευγνώμων που μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία! Ήταν εμπειρία ζωής!
-Σκέφτεσαι να γυρίσεις πίσω στην Ελλάδα?
-Αυτή τη στιγμή δεν σκέφτομαι να γυρίσω Ελλάδα. Δεν μπορώ να πω ότι δεν μου λείπει αλλά σίγουρα ο τρόπος ζωής εδώ μου ταιριάζει καλύτερα στη δεδομένη φάση της ζωής μου.
-Τι συμβουλή θα έδινες στο νεότερο εαυτό σου?
-Γενικά μου αρέσει να κάνω απολογισμό. Να βλέπω τι πήγε καλά και τι όχι αλλά κυρίως το πώς είχα αντιδράσει εγώ στη κάθε περίπτωση. Αυτό που θα έλεγα τώρα στον νεότερο εαυτό μου είναι να μην φοβάται την αποτυχία γιατί μέσα από αυτήν έρχεται η γνώση και η ουσιαστική εξέλιξη.
-Μίλησε μας για την εμπειρία σου ως μαμα. Τι έχει αλλάξει στη καθημερινότητα σου?
-Όλα! Από το πρωί που ξυπνάω μέχρι το βράδυ που θα κοιμηθώ. Η καθημερινότητα είναι πιο απαιτητική από άποψη χρόνου και όχι μόνο. Ουσιαστικά υπάρχει κάποιος που εξαρτάται από εσένα 100%. Βέβαια όσο εγωιστικό και αν ακούγεται είναι σημαντικό να βάζουμε πάντα σαν προτεραιότητα τον εαυτό μας, μόνο τότε θα είναι καλά και οι γύρω μας.
Είναι απίστευτο συναίσθημα αυτό που νιώθεις όταν είσαι με το παιδί σου, όταν γελάει, όταν μαθαίνει κάτι καινούργιο. Δεν υπάρχει πιο ανιδιοτελής και αληθινή αγάπη από αυτήν. Όσο κουραστική και αν είναι η μέρα μου (που είναι πολύ) δεν θα το άλλαζα για τίποτα στο κόσμο!
Part 2 next week... Stay tuned!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου