Γιώτα καταρχάς να σε ευχαριστήσω για την τιμή που μου κάνεις να μιλήσεις στο Greek Girls Can σαν Super mum που είσαι (και όχι μόνο παίκτρια ράγκμπι)
Πες μας 2 λόγια για τον εαυτό σου?
- Καλησπέρα Μαρία μου, δε σου κρύβω ότι είναι μεγάλη η χαρά μου που επικοινώνησες μαζί μου και κάνουμε αυτή τη συνέντευξη. Λοιπόν ας αρχίσουμε, είμαι η Γιώτα Αλευρά. Κατάγομαι από ένα μικρό χωριό της Αλεξάνδρειας, το Λουτρό Ημαθίας όπου και γεννήθηκα πριν από 35 χρόνια. Εχω ενα γιό, το Γιώργο 15 χρόνων, με τον άντρα μου Γιώτη με τον οποίο είμαστε μαζί 20 χρόνια. Μένουμε στη Ζάκυνθο τα τελευταία 10 χρόνια. Εχω ασχοληθεί με πολλά επαγγέλματα. Τον τελευταίο καιρό εργάζομαι ως πωλήτρια σε γεωργικά μηχανήματα.
-Ποια είναι η σχεση σου με τον αθλητισμό? Ήταν πάντα αυτη η σχέση σου με τον αθλητισμό ή έχει αλλάξει μέσα στα χρόνια?
-Κοίτα πάντα είχα μια ιδιαίτερη σχέση με τον αθλητισμό. Από μικρή με θυμάμαι να παίζω μήλα, κρυφτό και αμπάριζα. Ή αυτά δεν θεωρούνται αθλήματα? Χαχαχα καλά οκ ας σοβαρευτούμε!
Δεν είχα ασχοληθεί ποτέ με τον αθλητισμό. Ωστόσο τα τελευταία 3 χρόνια πήγαινα συστηματικά γυμναστήριο και έτσι η γυμναστή μπήκε στη ζωή μου. Όμως το να γυμνάζομαι δειλά δειλά σε ατομικό επίπεδο με είχε κουράσει και σκεφτόμουν ότι θα ήθελα να ασχοληθώ με κάτι διαφορετικό που να με γεμίζει. Εκείνη τη περίοδο δημιουργήθηκε στο νησί η πρώτη ομάδα ράγκμπι και φυσικά δεν θα μπορούσε να υπαρχει καλύτερη συγκυρία για μένα. Πήγα λοιπόν να το δοκιμάσω, αν και περισσότερο ήθελα να βοηθήσω να σταθεί αυτή η καινούργια ομάδα και να αφήσω χώρο στα νέα κορίτσια να πάρουν τη σκυτάλη. Όμως συνειδητοποίησα ότι ήταν κάτι που πραγματικά με συνεπαιρνε και με γέμιζε και μέχρι τώρα μετράω 2 χρόνια στην ομάδα (3 μαζί με τις καραντινες), έχω γίνει αρχηγός της ομάδας αυτής και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της. Πλέον κάνουμε συλλογικές προσπάθειες με τις υπόλοιπες ομάδες τις Ελλάδος ώστε να γίνει πιο αναγνωρισμένο το rugby union.
-Ασχολούνται τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας εξίσου ενεργά?Αν ναι θα ήθελες να μας πεις με τι αθλήματα ασχολούνται ? Και πως ξεκίνησε η ενασχόληση με αυτά?
- Ο γιος μου είναι ανήσυχο πνεύμα.. (πήρε και κατι από εμενα) και ασχοληθεί κατά καιρούς με διαφορά αθλήματα. Ξεκινήσε με το πποδόσφαιρο, αλλά μας έληξε σύντομα. Μετά έκανε jui jitsu, ούτε όμως αυτό κράτησε πολύ. Πήραμε ένα αργυρό μετάλλιο στους πανελλήνιους αγώνες, αλλά και πάλι κάτι του έλειπε. Συνέχισε με ενόργανη, στίβο, κολυμβητήριο αλλά πλέον ασχολείτε και αυτός με το ραγκμπι.
Όσο για το σύζυγό μου δεν είχε καμία σχέση με τον αθλητισμό, πέραν κάποιον προπονήσεων μαζί μας. Φέτος μαζί με το γιο μου μας δήλωσαν και οι δύο το ενδιαφέρον τους να ενταχθούν στην ομάδα.
-Εκπληκτικό πραγματικά το ποσό εύκολα ένα τόσο διαφορετικό άθλημα για την Ελλάδα αποκτά οπαδούς. Στο εξωτερικό βέβαια είναι άλλη υπόθεση. Στην Αγγλία όπου ζω και εργάζομαι τα τελευταία 2,5 χρόνια η Κυριακή είναι η μέρα ραγμπι για όλους από 5 χρόνων μέχρι 95 χαχα 105 όσο τους κρατάνε τα πόδια τους πάνε γήπεδο και δημιουργούν ενα μαγικό κλίμα.
Εντάξει περιττό να σου πω ότι είσαι απερίγραπτα νέα για να έχεις τόσο μεγάλο γιό χαχα. Τουλάχιστον όταν εγώ σας είδα δίπλα δίπλα ήμουν πεπεισμένη ότι ήταν ο αδερφός σου.
(Ναι εγώ ήμουν αυτή που σου είπε πριν λίγες μέρες στα γενέθλια του γιού σου να χαίρεσαι τον αδερφό σου χαχα😂)
Αλήθεια έχω τόσα να σε ρωτήσω! Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι μετά από μια γέννα για μια γυναίκα να επιστρέψει πίσω στο προηγούμενο τρόπο ζωής?
-Μαρία μου για μια γυναίκα δεν μπορώ να σου απαντήσω, αλλά για ένα παιδί 21 χρονών με τη βοήθεια και τη στηρίξει της οικογένειας της ήταν αρκετά εύκολο. Με θυμάμαι στα 16-17 να αράζω με τη παρέα μου στο στέκι μας, στη παιδική χαρά της γειτονιάς μας και μόλις 4-5 χρόνια μετά έπαιζα εκεί με το παιδί μου.
-Σαν νέα μαμά ξέρω ότι ένα μωράκι αλλάζει ριζικά την καθημερινότητα. Πόσο μάλλον όταν είσαι τόσο νέα. Προσαρμόστηκες εύκολα στην νέα σου καθημερινότητα?
-Επειδή είχαμε μεγάλη βοήθεια από τους δικούς μας ανθρώπους όπως προανέφερα, μπορώ να πω ότι δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολο. Στη ουσία μεγαλώσαμε μαζί με το παιδί μου. Το πλεονέκτημα του να κάνεις νέος παιδί είναι ότι έχεις αρκετή ενέργεια, όρεξη και σίγουρα μεγαλύτερη υπομονή για να μπορέσεις να αντεπεξέλθεις στις ανάγκες ενός μωρού παιδιού.
-Τι είναι αυτό που στερήθηκε (αν στερήθηκες κατι τελικά) και τι είναι αυτό που απολαμβάνεις περισσότερο τώρα που έχει μεγαλώσει το παιδί σου? Πώς είναι η καθημερινότητα σου? Έχεις περισσότερο χρόνο για τον εαυτό σου?
-Σίγουρα με το να γίνω πολύ νέα μαμά, έχασα την ανεμελιά αυτών των χρόνων. Όμως τώρα που έχει μεγαλώσει έχω την ευκαιρία να απολαύσω αρκετά πράγματα μαζί του, αλλά και να έχω χρόνο ώστε να κάνω περισσότερα πράγματα για τον εαυτό μου, όπως η ενασχόληση με τον αθλητισμό και ταξίδια με τη μηχανή μου.
-Λατρεύω τα ταξίδια! Όμως πες μου υπάρχουν αγχωτικες στιγμές? Βάζει η μητρότητα υψηλά στάνταρ? (και το λέω πια και από προσωπική πείρα) Είναι ο αθλητισμός μια μορφή αποφόρτισης στο τέλος της ημέρας?
-Απο τη φύση μου δεν είναι αγχώδης άνθρωπος. Αυτό δε σημαίνει ότι είναι τέλεια μαμά και γιαυτο το λόγο δεν αγχώνομαι. Όλοι οι γονείς κάνουν λάθη! Όμως έχουμε καταφέρει να χτίσουμε μια πολύ ωραία σχέση, σαφώς με τα πάνω μας και τα κάτω μας και να επικοινωνούμε με το δικο μας τρόπο.
-Κεφάλαιο ράγκμπι! Μιλά μου γιαυτο...
Τι είναι ράγκμπι για σένα? Πως νιώθεις που είστε στην ίδια ομάδα με το παιδί σου?
-Τι είναι ράγκμπι ε? Ένα εξίσου μεγάλο κεφάλαιο, που δεν ξέρω αν μπορώ να το περιγράψω μέσα σε λίγες γραμμές. Όπως είπα παραπάνω πολύ πρόσφατα ξεκίνησα να ασχολούμαι με τον αθλητισμό. Η εμπειρία αυτή και τα συναισθήματα που μου ξυπνάει με ταξιδεύουν πίσω στο χρόνο, τότε που παίζαμε στο προαύλιο του σχολείου με τις συμμαθήτριες μου. Είναι κάτι τόσο μοναδικό που δεν περίμενα ότι θα ζήσω. Το ραγκμπι είναι για μένα πάθος, μια δεύτερη οικογένεια. Είμαι πολύ περήφανη και ενθουσιασμένη που η φετινή επιλογή του γιού μου ήταν το άθλημα που κάνω και εγώ.
-Είναι συναρπαστικό ή αγχωτικό να παίζετε μαζί? Σε ακούει στο γήπεδο?
-Καθόλου αγχωτικό θα έλεγα. Ίσα ίσα είναι διασκεδαστικό και παράλληλα μπορώ να παρακολουθώ την εξέλιξη του, να τον συμβουλεύω και πολλές φορές μπορώ να πω πως με ακούει.
-Σας έχει δέσει περισσότερο το γεγονός ότι είστε μαζί στην ομάδα?
-Η ομάδα αυτή τη περίοδο της εφηβείας σίγουρα έχει παίξει ρόλο συνδετικού κρίκου μεταξύ μας οπότε θα σου απαντήσω πως ναι μας έχει φέρει περισσότερο κοντά και τους τρεις μας αφού πλέον το ράγκμπι έχει γίνει το οικογενειακό μας άθλημα.
-Ξέρεις παίζει τόσο σημαντικό ρόλο ο αθλητισμός στην εφηβεία.. η εκτόνωση με το τρέξιμο και την ένταση του ραγκμπι φέρνει σε ισορροπία τα παιδιά όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχικά.
Τι να πω.. μια πραγματικά Super μαμά! Για μενα ειναι τοσο μαγικό που μπορείς και απολαμβάνεις όλα αυτά τα προνόμια της μικρής διαφοράς ηλικίας με το παιδάκι σου.
Ειλικρινά Γιώτα σε ευχαριστώ πολύ πολύ πολύ για την τιμή που μου έκανες και γενικότερα για την υποστήριξη που δείχνεις στο Greek Girls Can και εσύ και η ομάδα σου Zante Rugby Union 🐢
-Εγώ σε ευχαριστώ Μαρία μου, δική μου η τιμή γι'αυτή τη συνέντευξη. Σου αξίζουν πολλά μπράβο για τη σελίδα που έχεις φτιάξει, μου αρέσει πολύ ως ιδέα γι'αυτό και σε στηρίζω από τα πρώτα σου βήματα.
-Σε ευχαριστώ ❤🙏
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου